См. также статью Марины Загорской «Забыты на лініі фронта» для газеты «Салiдарнасць». Ниже небольшая цитата из этой статьи:

«...Каўпеніца знаходзіцца пад бокам ў Баранавічаў, дзе з першых дзён вайны мясцілася стаўка Вярхоўнага галоўнакамандуючага расійскай арміі. А з верасня 1915-га, пасля шэрагу няўдач праціўніка, — германская стаўка.

Адступленне расійскіх войскаў было сапраўднай трагедыяй для мясцовага насельніцтва — па рашэнні камандавання грунтоўна руйнаваліся не толькі стратэгічныя аб'екты, але і ўся нерухомая маёмасць. “Салдаты спальвалі дашчэнту цэлыя вёскі, палі спелай збажыны, хлебныя сцірты. Жыхароў з прыфрантавой паласы прымусова высялялі. Расійскія войскі адпрацоўвалі на тэрыторыі Беларусі тактыку выпаленай зямлі”, — падсумоўваюць страты мірнага насельніцтва аўтары кнігі «Баранавічы», выдадзенай у 1950-х гадах у Ізраілі. Невядомы Франц загінуў у тыя дні, калі германскія войскі толькі захапілі Баранавічы. Метрах у дзесяці ад ягонай магілы выбіваецца сярод сучасных пахаванняў падмурак старога помніка. На ім па-нямецку пазначаныя назва часткі і некалькі прозвішчаў. А калі, стоячы на гэтым месцы, скіраваць позірк углыб могілак — там сярод зарасніку непарушна, нібы трымаючы абарону, застыў велічэзны, вышэйшы за тры метры, бетонны чалавек у вайсковай форме і ботах, але без галавы. Кісць адной рукі ён таксама згубіў у баі з часам ці з нядобрымі людзьмі, а другой прыціскае да цела нямецкую каску. Ягоныя грудзі моцна пабітыя кулямі. Відаць, цэлілі па ім знарок і нашмат пазней за той час, як скончылася вайна. Вакол разгорнутая паўкругам бетонная сцяна, на якой праглядаюцца выявы твараў. Таксама пабітых. Гэта не проста помнік. Гэта сапраўдны мемарыял, пра які не ўзгадвае ні адна крыніца!..»