"У 300 метрах на захад ад вёскі Бялюнцы быў знойдзены цікавы камень, на якім выбіта “S 1430 – 1930 K V.D.M. Bieliunu skyrius”, пераклад “Белюнское общество”. Камень знайшлі Вількель Н. і Мікелевіч Т., хаця пра дадзены камень старыя людзі памятаюць даволі даўно. З расказаў старых жыхароў стала вядома, што (са слоў Вількель Станіславы) ў камені маецца невялікая адтуліна, праз якую раней біла крыніца, вада ў якой была гаючай. Старыя людзі расказваюць, што яшчэ дзецьмі бегалі туды, каб той вадой загаіць бародаўкі, лішаі і інш. Яшчэ стала вядома, што раней праз вёску праходзілі “верды”, якія і выбілі гэтыя словы. Самае цікавае, што ні ў адной з друкаваных крыніц няма звестак пра дадзены камень. Жыхары расказвалі, што аднаго разу прыязджалі археолагі, хацелі адкапаць і забраць з сабой камень, але вяскоўцы не далі. Тады і аказалася, што камень даволі вялікі, і сядзіць глыбока ў зямлі. Акрамя гэтага ў ваколіцах вёскі Бялюнцы знаходзіцца крыж, які ў ваенныя часы стаяў пры старой дарозе, а таксама на Бялюнскім могілках пахаваны пан Канстанцін Юндзіл, які, з расказаў жыхароў, быў вельмі добры і на святах раздаваў дзецям цукеркі. Яго нават, калі хавалі, удзячныя жыхары неслі на руках праз усю вёску." (Т. Мікелевіч, nacha.ucoz.org)
мемориальный камень 1930 г.? 